Heiho Bayreuth!

De Bayreuther Festspiele 2013 zijn begonnen. Het is een speciaal jaar: tweehonderd jaar geleden werd Wagner geboren. In het park rondom het Festspielhaus staan tal van wagnertjes driftig met hun armpjes te zwaaien. Het Festspielhaus zelf oogt enigszins schraal: het wordt opgeknapt en is grotendeels ingepakt in doeken. Maar wat doet het ertoe, want binnen gebeurt het.

Een paar maanden geleden hoorde ik tot mijn verrassing dat de man van het Bühnenbild vier kaartjes voor me had: ik kon naar de generale repetities van de Ring des Nibelungen. Wat heb ik genoten van de ragfijne akoestiek, het majestueuze toneel, de spectaculaire enscenering en wat mij betreft vooral van de uitvoerenden met hun betoverende zang en overtuigende uitstraling. Lance Ryan als Siegfried bijvoorbeeld: de stoerste versie die ik ooit van de koene held heb gezien. Zijn stem schalt, zijn haar wappert, het zwaard danst in zijn handen. Voor Catherine Foster als Brünnhilde heb ik nog even helemaal geen woorden. Tussen de voorstellingen in kon ik gelukkig bijkomen van al dat kijken en luisteren: het idyllische Frankenland nodigt uit tot boswandelingen, heuvel op heuvel af.