In
het Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde staan altijd korte
teksten over leden die recentelijk zijn gestorven. Zulke teksten worden
`levensberichten’ genoemd, en dat klinkt toch aangenamer dan In memoriam. Voor het komend jaarboek heb ik geprobeerd een korte
beschrijving te geven van het leven van Diederik Grit, vooral van de professionele
kant daarvan. Het bood me de gelegenheid nog eens te bladeren in zijn
proefschrift getiteld Driewerf zalig
Noorden. Daarin wordt geschetst wat een verbrokkeld beeld ons in de loop
der jaren eigenlijk is voorgeschoteld van de Scandinavische literatuur: Ibsen
naast Het geslacht Björndal,
Kierkegaard naast Andersen, en daartussen vele lege plekken. Het beeld hangt van toevalligheden aan elkaar. Voor
liefhebbers een spannend betoog, waarin losse elementen in een verrassend
verband worden geplaatst. En een model voor andere receptiestudies.
Het levensbericht zelf staat hieronder:
Diederik Christoph Grit
Groningen 22 maart 1949
− Maastricht 6 maart 2012*
‘Veel Nederlanders
laten zich er graag op voorstaan dat ze Engelse literatuur in het origineel
lezen, met als argument: “in een vertaling gaat altijd zoveel verloren”. Ik ben
ervan overtuigd dat juist voor deze snobs zelf heel veel verloren gaat, doordat
ze moeten gokken naar de precieze betekenis van allerlei Engelse woorden. Ze
zouden vreselijk falen als je ze vroeg een willekeurige bladzijde in zijn
geheel te vertalen.’