Ik kreeg een kaart met een
bedankje voor het medeleven. Hij stierf kort voor Kerstmis. De foto die de
dankbetuiging vergezelde bracht hem ineens zo dichtbij: Koos de Valk, prof. dr.
J.M.M., hoogleraar sociologie en sociale filosofie. Ik leerde hem kennen als
lid van de begeleidingscommissie die mij adviseerde bij de vertaling van De l’esprit des lois van Montesquieu, in 2006 verschenen onder de titel Over de
geest van de wetten. Anderhalf jaar lang ging ik iedere maand met notebook
en aantekeningen naar uitgeverij Boom, om met de begeleidingscommissie te
spreken over interpretatieproblemen. Naast Koos de Valk bestond die commissie
uit René Foqué, Willem Witteveen en voorzitter Wouter van Gils. Het waren zulke
mooie gesprekken, ik denk er met heimwee en vooral met grote dankbaarheid aan
terug. Iedereen zat daar met zijn eigen, niet geringe deskundigheid, maar niemand
probeerde zich als autoriteit te poneren, en de beslissing bleef altijd aan de
vertaalster. Nu en dan gingen we na afloop ergens eten en dan werd het gesprek
wat luchtiger. Ze waren er tot mijn vreugde ook allemaal bij toen de vertaling ten doop werd
gehouden op het Binnenhof.
Nadien bleef Koos de Valk met
me corresponderen. Hij stuurde vaak knipsels uit Franse en Amerikaanse kranten
over onderwerpen die me naar hij dacht wel zouden interesseren. In zijn
perfecte handschrift schreef hij er een brief bij, over hoe het ging met hem en
met zijn familie. Afgelopen december is die correspondentie abrupt en voorgoed afgebroken.
Koos, je blijft in mijn herinnering, met je nauwgezette toewijding en vooral
met je warme menselijkheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten