De Vertaalslag

Afgelopen dinsdag 5 maart was weer de jaarlijkse Vertaalslag in de Balie. Een lange zit die van mij nog wel langer had mogen duren, zo afwisselend waren de onderwerpen: de modernisering van Multatuli; hoe muziek en ritme aan te brengen in een prozavertaling; Shakespeare voor junioren; een stripverhaal over de laatste levensjaren van Vincent van Gogh; Annie M.G. Schmidt in het Engels. Elk van de vijf sprekers hield een spannend verhaal en werd daarna kort en doeltreffend bevraagd door Jasper Henderson.
Toen was het tijd voor de uitreiking van de Vertaalengel en de Vertaalduivel, de jaarlijkse wisseltrofeeën. Geert Joris kwam namens de Taalunie het duiveltje halen en stelde het publiek in een elegante speech meteen gerust: de spelling blijft voorlopig ongewijzigd. Ikzelf mocht namens mijn broer Kees Holierhoek de Vertaalengel in ontvangst nemen. Kees was een van de oprichters van de Stichting Lira en is nog steeds voorzitter van het Lirabestuur. Die stichting heeft onder meer voor vertalers veel goed werk gedaan: leenvergoeding, rechtsbijstand, subsidies... De toekenning van de Vertaalengel was daarmee ook een eerbetoon aan de Stichting Lira in het algemeen.
Die vijfde maart was haar voorzitter net geopereerd en lag hij nog in het Leiderdorpse ziekenhuis. Hij zou op dat moment geen oog hebben gehad voor de -- overigens niet door iedereen onderschreven -- schoonheid van de Vertaalengel, die een jaar lang met haar royale afmetingen een hoek van zijn huiskamer zal vullen. 
In het slot van het dankwoord dat ik namens mijn broer uitsprak, klonk gelukkig nog steeds zijn welbekende ironie door: `Kortom, hoe ongelukkig ik ook op 10 februari terechtgekomen moge zijn, het is altijd nog met trots dat ik zelfs in mijn val kon denken: wat een geluk dat ik af en toe iets moois voor al die praktisch denkende vertalers heb kunnen doen. Zulke gedachten bevorderen de genezing nog vóór het onheil is geschied.'