Vele malen in zijn leven zei hij nee. Zijn belangrijkste `nee’
kwam hem op een doodvonnis te staan, want als militair was hij gehoorzaamheid
verschuldigd aan de officiële Franse regering. Dat vonnis kon gelukkig niet
worden uitgevoerd, want De Gaulle zat toen al in Londen en Pétain had vanuit
Vichy boosaardiger zaken te regelen.
Wesseling belicht in dit boek elke
fase van De Gaulles veelbewogen leven uitvoerig en van verschillende kanten. Ik
dacht dat ik al heel wat over De Gaulle wist, maar kreeg nu toch weer een veel
duidelijker zicht op de precaire positie van die eenzame Fransman in Londen
tijdens WO2, op het verloop van de smartelijke en gewelddadige oorlog in
Algerije, en ten slotte op de periode rond mei ’68. Brede beschouwingen worden
afgewisseld met treffende en vaak grappige anekdoten. Zo blijf je lezen, over een man
die de belangen van Frankrijk boven alles stelde, al geloofde hij op den duur
niet eens meer zo sterk in de `grandeur’ van zijn land. Een sobere, integere
maar vooral eigenwijze man. Het boek beschrijft een leven maar ook – zoals dat
tegenwoordig hoort in een biografie -- een historische periode. Wie zei dat
geschiedenis saai is?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten