Hij overleed afgelopen
27 november en ik treur om zijn dood. We zagen elkaar niet vaak, maar het was
altijd een grote vreugde om met hem van gedachten te kunnen wisselen. Dat kwam
door zijn levendige geest, zijn open manier van vragen, zijn
waardering voor het vertalersvak en zijn gulle complimenten. Hij was advocaat
en rechter, maar we vonden elkaar in onze belangstelling voor de achttiende-eeuwse
Franse literatuur en in onze liefde voor Montesquieu.
Om
hem weer wat dichterbij te brengen, blader ik op deze zondagmiddag nog eens in
zijn boek over Rousseau en diens uitgever. Het is een spannende geschiedenis. De
Parijse drukker Guérin intrigeerde in de coulissen om Rousseau los te weken
van de in Amsterdam gevestigde Marc-Michel Rey. In pakkende bewoordingen en
tegelijk glashelder worden die intriges in het boek blootgelegd. We krijgen veel
achtergrondinformatie over het Franse boekenbedrijf van die tijd. Rousseau moest
leven van de opbrengst van wat hij schreef. Als een van de eerste Franse auteurs
kwam hij op voor zijn auteursrecht. Bovendien wilde hij inspraak in de
vormgeving en hield hij toezicht op de distributie. Zo is hij tevens een
inspiratiebron voor onze moderne tijd, waarin het auteursrecht van alle kanten
wordt belaagd.
Op
3 december werd David Peeperkorn herdacht in De Duif in Amsterdam. Het was er zo vol dat ik
zeker weet: net als ik zullen een heleboel anderen hem missen. Ik zal zijn
persoon, zijn enthousiasme, zijn liefde voor schoonheid niet vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten