maandag 4 juli 2016

Correctie: kruipend over het kerkhof



Onnodig zwaar drukte het op mijn kinderziel, de gedachte
aan de ingemetselde zuster Trui. Ik schreef een blogbericht over haar op 1 oktober 2013. Mijn hele jeugd door zag ik haar in mijn verbeelding opgesloten in haar kluis naast de Nieuwe Kerk in Delft, en hoe moest dat dan met eten, met nagels en haren en kiespijn, met de hygiëne in het algemeen? Al die kinderzorgen blijken nu overbodig. Ik las het een en ander in Verborgen vrouwen, kluizenaressen in de middeleeuwse stad van Anneke B. Mulder-Bakker. En wat blijkt? Het inmetselen was een symbolische handeling. Er was in de kluis een dichtgemetselde muur, maar er was ook een deur, aan de andere kant. Mensen kwamen op bezoek, de biechtvader maar ook vereerders die om raad kwamen vragen. De kluizenares kon naar buiten, leefde soms zelfs langdurig met een collega-kluizenares in één kluis, zij het op verschillende verdiepingen. Mulder-Bakker schrijft: `In vergelijking met de behuizing van doorsnee burgers in die tijd, woonden de reclusen relatief comfortabel.’ Ook zij heeft `Truysuster’ gespot, zie p. 28 van haar boek. `Delftenaren troffen haar soms midden in de nacht op het kerkhof aan als ze heimelijk buiten de kluis op haar blote knieën rond de kerk kroop.’ Vroomheid onder een nachtelijke sterrenhemel lijkt mij te verkiezen boven bidden in de klamme duisternis tussen vier muren. Wat een opluchting na al dat nutteloze meeleven, 55 jaar lang, van de kant van ondergetekende!